φραγκοπουλου 18

Δυσκολίες στη ρουτίνα του φαγητού!

Ειδική Αγωγή, Λογοθεραπεία

Από τη λογοθεραπεύτρια Χριστίνα Φραγκοπούλου.

       φραγκοπουλου 18 Το φαγητό είναι μια βασική βιολογική ανάγκη για όλους τους ανθρώπους, η οποία θα πρέπει να καλύπτεται μέσα από μία υγιεινή καθημερινή ρουτίνα. Για αρκετές οικογένειες όμως η διαδικασία του φαγητού δεν είναι ευχάριστη καθώς τα μικρότερα μέλη της αντιμετωπίζουν διάφορα ζητήματα όπως η επιλεκτικότητα, η νεοφοβία, η άρνηση για τροφή κ.α. Πλέον παρατηρούνται όλο και περισσότερες οικογένειες να ζητάνε βοήθεια για τέτοιου είδους ζητήματα και το ποσοστό των παιδιών με δυσκολίες στη σίτιση να αυξάνεται συνεχώς.

        Στη συνέχεια θα παρουσιαστούν κάποιες συμβουλές/ προτάσεις για τη διευκόλυνση των γευμάτων. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι αρκετοί οι παράγοντες (εξατομικευμένοι) που παίζουν ρόλο στη βελτίωση αλλά και στον χειρισμό του κάθε παιδιού. Οι προτάσεις είναι γενικές και καλό θα ήταν να υπάρχει καθοδήγηση και συνεργασία με κάποιον ειδικό (διατροφολόγο, λογοθεραπευτή, εργοθεραπευτή, ψυχολόγο κλπ.) που να εξειδικεύεται σε θέματα σίτισης ώστε να σχεδιαστεί εξατομικευμένο πρόγραμμα και να συζητούνται τα διάφορα επιμέρους θέματα που πιθανόν να προκύπτουν.

  • Εμπλέξτε το παιδί στη διαδικασία προετοιμασίας του φαγητού. Ζητήστε να σας βοηθήσει και να σας δώσει ιδέες, τι άλλο θα ήταν ωραίο να προσθέσετε. Δείξτε του ότι λαμβάνετε υπόψη και σέβεστε τις προτάσεις του.
  • Ζητήστε από το παιδί να προτείνει φαγητά για το εβδομαδιαίο μενού της οικογένειας (τι φαγητό θα ήθελες να προσθέσουμε αυτή την εβδομάδα;).
  • Πάρτε το παιδί σας στο μάρκετ ή το μανάβικο και ζητήστε να σας βοηθήσει στη συλλογή των προϊόντων που θα χρειαστείτε.
  • Γίνεται εσείς το πρότυπο που θα θέλετε για το παιδί. Είναι σημαντικό να σας βλέπει να τρώτε διάφορα τρόφιμα (φρούτα και λαχανικά) τα οποία μπορεί το ίδιο να μη θέλει να δοκιμάσει.
  • Το μεσημεριανό τραπέζι είναι καλό να έχει μια πληρότητα, να υπάρχει σαλάτα και ό,τι άλλο συνοδευτικό με το γεύμα χρειάζεται. Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει τι θέλει να φάει και να σέβεται ακόμη και αν δεν του αρέσει το γεύμα του διπλανού του. Δεν πιέζουμε τα παιδιά να φάνε κάτι που δε θέλουν αλλά είναι καλό να υπάρχει στο οπτικό τους πεδίο και να βλέπουν τους υπόλοιπους να το τρώνε.
  • Αποφεύγουμε εκφράσεις που μειώνουν το παιδί όπως «Α, σήμερα πώς και έφαγες όλο το φαγητό σου, δεν μπορείς να το κάνεις πιο συχνά;», η επιβράβευση που υπάρχει μέσα στην πρόταση αναιρείται αυτομάτως στη συνέχεια.
  • Δεν μειώνουμε το παιδί μπροστά σε άλλους. Μπορεί να τύχει σε ένα πάρτι ή μια ταβέρνα να δοκιμάσει κάτι που δεν ήθελε μέχρι τώρα στο σπίτι, δεν το αναδεικνύουμε με εκφράσεις τύπου «Α, στο σπίτι δεν τα τρως αυτά…». Μπορούμε απλά σε κάποια άλλη χρονική στιγμή να ρωτήσουμε πώς του φάνηκε η εμπειρία αυτή.
  • Γενικά δεν προτείνουμε επιβραβεύσεις κατά την διάρκεια του φαγητού, αντιμετωπίζουμε την επιτυχία του παιδιού ως κάτι φυσιολογικό.
  • Είναι καλό να υπάρχει μια ρουτίνα στο φαγητό αναφορικά με τα γεύματα και τον χρόνο που υλοποιούνται. Καλό είναι να μη δίνονται σνακ πριν από κάποιο γεύμα και επίσης να διεξάγονται στην τραπεζαρία με όλη την οικογένεια (όποτε είναι εφικτό, διαφορετικά με τα μέλη που βρίσκονται εκείνη την ώρα στο σπίτι), χωρίς αντιπερισπασμούς (τηλεόραση ή τάμπλετ).
  • Τα γεύματα δεν πρέπει να έχουν πιεστικό χαρακτήρα, είτε αναφορικά με το χρόνο είτε με τη ποσότητα. Πρέπει να είναι μια ευχάριστη για όλους διαδικασία χωρίς πιέσεις.
  • Όταν το παιδί δεν θέλει να φάει άλλο, το σεβόμαστε και του ζητάμε απλά να καθίσει στο τραπέζι έως ότου να ολοκληρώσουν όλοι το γεύμα τους.
  • Είναι καλό το παιδί να σερβίρει τον εαυτό του. Με τον τρόπο αυτό του δείχνουμε εμπιστοσύνη και το ίδιο έχει τον αυτοέλεγχο του σώματος του (αίσθημα κορεσμού).
  • Σε μικρότερα παιδιά (κάτω των 2 χρ.), αν επιθυμούν να φάνε με τα χέρια τους, είναι ελεύθερα να το κάνουν, σημασία έχει το αποτέλεσμα και όχι η διαδικασία (εξάλλου και από την διαδικασία παίρνουν σημαντικές πληροφορίες, αισθητηριακά ερεθίσματα).
  • Βεβαιωθείτε ότι το παιδί έχει σωστή θέση στο τραπέζι. Είναι σημαντικό τα πόδια να ακουμπάνε κάτω (ή σε ένα υποπόδιο) και να σχηματίζουν γωνία 90 μοιρών (αστράγαλοι, γόνατα και λεκάνη).

       Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι το γεύμα είναι πρωτίστως μια μορφή κοινωνικής συνδιαλλαγής μέσα από την οποία η οικογένεια έρχεται πιο κοντά και περνάει στιγμές ευχαρίστησης. Ακόμη, οι κακές εμπειρίες ενός παιδιού σηματοδοτούν την μετέπειτα εξέλιξη του, ενώ το άγχος των γονέων αποτελεί κακό σύμμαχο σε τέτοιες καταστάσεις.

Παρακαλούμε κατά την ηλεκτρονική αναδημοσίευση οποιουδήποτε περιεχομένου να αναγράφετε την πηγή με ενεργό σύνδεσμο προς το oloigiatopaidi.gr. Ευχαριστούμε!

Αφήστε μια απάντηση